knedle ze śliwkami

Sezon śliwkowy trzeba zacząć od knedli, na marmolady przejdzie czas później :)

Najbardziej lubię kiedy jest miękkie cienkie ciasto i takie właśnie wyszły, 

aż jestem zaskoczona, bo robiłam je po raz pierwszy.

Ponoć z ciastem jest zawsze największy problem

i ponoć powinno się szukać starych ziemniaków - ja zrobiłam z młodych.

Ciasto zagniotłam dzień wcześniej. 

Od razu po zagnieceniu miało idealna konsystencje, 

ale następnego dnia jak wyjęłam je z lodówki było strasznie kleiste, 

nie dało się z niego formować klusek, wałeczków, placuszków, nic.

Dodałam jeszcze trochę mąki i skrobi ziemniaczanej

i problem się rozwiązał. Tak więc w razie kłopotów wiecie jak z nich wybrnąć, 

ale i tal najlepiej polecam zagnieść ciasto tuz przed robieniem knedli jeśli tylko macie taką możliwość.

Składniki:

1 kg ziemniaków

300 g maki

ok. pół kilo śliwek

sól

cukier

(możemy użyć ksylitolu, ja używam cukru bo ksylitol akurat się skończył)

cynamon

do polania:

Ja użyłam krem sojowego z carrefoura wymieszanego z cukrem i cynamonem, 

możecie też kupić śmietankę sojową, orkiszową, ryżowa czy jakąkolwiek inną roślinną, albo użyć mleka kokosowego z  puszki.

Wszystkie opcje są dobre :)

Przygotowanie:

Najpierw gotujemy ziemniaki w skórkach (w osolonej wodzie), 

kiedy wystygną obieramy je i przeciskamy przez maszynkę do mięsa

(chociaż powinnam zweganizować jakoś jej nazwę, bo przecież w moim domu nigdy nie jest wykorzystywana do mielenia mięsa).

Dosypujemy mąkę i zagniatamy ciasto.

Formujemy  z niego wałeczek i kroimy go na kawałki z których potem formujemy małe placuszki, na każdym z nich układamy pół śliwki i sypiemy trochę cukru i trochę cynamonu.

Zwijamy w kuleczki i wrzucamy do wrzącej osolonej wody, jedna partia gotuje się około 8 minut, 

ale to zależy od wielu czynników. Mieszajcie je co jakiś czas, żeby nie poprzyklejały się do dna i nie wrzucajcie za dużo naraz.

Przed podaniem polewamy nasza wersją śmietany.

botowinka

Botwinkę do niedawna lubiłam tylko w wykonaniu mojej mamy. 

W końcu jednak znalazłam na nią swój sposób, 

bo maminej nie jestem w stanie odtworzyć - nie potrafię zrobić takiej botwinki, nie umiem też gotować takiej kapusty młodej, ani pomidorówki - niektóre rzeczy są dobre tylko u mamy.

Składniki:

2 pęczki botwinki

2 ziemniaki

2 marchewki

2 pietruszki

1l bulionu warzywnego (ja robię na kostce wegańskiej i eco)

3 cm świeżego imbiru

3 ząbki czosnku

sól

pieprz

łyżeczka kolendry

łyżeczka kuminu

odrobina chili - tak 1/4 łyżeczki 

(chyba że lubicie ostrzejsze smaki to możecie dodać łyżeczkę)

2 łyżeczki soku z cytryny

puszka mleka kokosowego

ok 2 łyżek oleju kokosowego 

(w ostateczności jeśli nie macie możecie użyć zwykłego rzepakowego, słonecznikowego, 

czy jaki tam macie pod ręka , ale zdecydowanie polecam kokosowy)

Przygotowanie:

Warzywa kroimy w kostkę.

Na patelnię wlewamy olej kokosowy, dodajemy przyprawy i smażymy ok 1 minutki, 

potem dorzucamy warzywa i czosnek przeciśnięty przez praskę.

I dusimy ok 15 minut.

Potem przekładamy do garnka zalewamy gorącym bulionem , dodajemy mleko kokosowe i gotujemy pod przykryciem jeszcze kolejne 15 minut.

zupa miso

Odkąd udało mi się kupić pastę miso, tylko szukałam okazji, żeby ja wykorzystać i oto efekty :) 

Na pewno wejdzie na stałe do naszego menu.

Składniki:

ok. pół główki kapusty pekińskiej
2 marchewki
pól dużego selera
pół pora
duża cebula
4 łyżki sezamu
grzybki mung
sos sojowy
pasta miso kilka dużych łyżek
kilka pokruszonych arkuszy nori
ok. 2 cm startego imbiru
makaron ryżowy albo sojowy (oba będą dobrze pasować)
pokrojone w kostkę tofu

szczypiorek do posypania przed podaniem
woda ok 1,5 l


Przygotowanie:

Wszystkie warzywa drobno kroimy.

Warzywa i grzyby wrzucamy do gotującej się wody i gotujemy przez ok. 30 minut.

W międzyczasie siekamy już tofu i szczypiorek, oraz przygotowujemy makaron według instrukcji na opakowaniu.

Pod koniec gotowania dodajemy sezam i arkusze nori.

A już po wyłączeniu pastę miso i dokładnie mieszamy.

Do misek nakładamy makaron, wlewamy zupę, sypiemy pokrojonym tofu i posiekanym szczypiorkiem. 

Jeśli zupa jest dla nas za mało słona możemy dodać sosu sojowego.

pasta z pieczonego kalafiora

Pasta podkradziona z bloga jadłonomi i lekko zmodyfikowana pod moje smaki, 

najlepsza pasta letnia, dzisiaj robię ja z podwójnych proporcji :)

Składniki:

1 kalafior

1,5 łyżeczki curry

0,5 łyżeczki kuminu

0,5 łyżeczki kolendry

0,5 łyżeczki gorczycy

0,5 łyżeczki chili

garść wiórków kokosowych

garść orzechów włoskich

1/4 szklanki oleju z orzechów włoskich

sól 

pieprz

Przygotowanie:

Rozgrzewamy piekarnik do 200 stopni.

Kalafiora dzielimy na różyczki i gotujemy w osolonej wodzie z curry przez 2 minuty

(kalafiora wrzucamy dopiero kiedy woda będzie wrząca)

Mieszamy wszystkie przyprawy i wiórki kokosowe z olejem (ogółem mieszamy wszystko poza orzechami włoskimi).

Obtaczamy w tym kalafiora i układamy go na wysmarowanej olejem blaszce.

Pieczemy przez 20 minut.

Następnie miksujemy razem z orzechami włoskimi.

Ja jadłam na kanapkach z ziarenkami słonecznika, najlepsze oczywiście z pieczywem własnego wypieku.

hummus z fasoli i batata

Ten hummus jest rewelacyjny.

Smakuje mi chyba nawet bardziej niż zwykły, 

a powstał tylko dlatego ze został mi w domu jeden samotny batat i nie wiedziałam co z nim zrobić.

Składniki:

jeden spory batat (mój ważył ok pół kilo)

szklanka gotowanej fasoli (ew. możecie użyć tej z puszki)

3 ząbki czosnku

ok. 60 ml dobrej jakości oleju

3 czubate łyżki tahini

łyżeczka soli

odrobina soku z cytryny

spora łyżka garam masali

Przygotowanie:

Fasolkę gotujemy (lub odcedzamy z puszki), 

a batata pieczemy w piekarniku nagrzanym do 180 stopni przez ok. godzinkę aż zmięknie, 

\kiedy ostygnie obieramy go, kroimy w kostkę i mieszamy z fasolą.

Dodajemy resztę składników i blendujemy.

Standardowo przechowujemy w lodówce.

pasztet sojowy

Kupny jest niejadalny, a w domu robiłam do tej pory tylko taki pieczony, 

ta wersja jest do smarowania i nie da się ukryć ze jest zdecydowanie szybsza w przygotowaniu.

Idealna kiedy nie mamy zbyt wiele czasu.

Jest to tez dobra pozycja dla początkujących wegan - można się pomylić, 

bo w smaku bardzo przypomina mięso.

Składniki:

200 g granulatu sojowego 

(w sklepach nie widziałam, od czasu do czasu przy okazji większych zakupów zaopatruje się w evergreenie, ale mam niesprawdzona jeszcze teorię, że jakby pokruszyć łatwiej dostępną kostkę sojową to  wyszłoby na to samo)

100 g masła 

(najbardziej lubię Alsan, ale jeśli nie mam to zadowalam się jakaś wegańska margaryną)

3 cebule

trochę dowolnego oleju do smażenia

ok.1.5 łyżki startej gałki muszkatelowej

łyżeczka suszonego imbiru

6 ziarenek ziela angielskiego

2 liście laurowe

ok. dwóch łyżeczek pieprzu ziołowego

2 łyżki sosu sojowego

2 łyżeczki suszonych drożdży organicznych 

(jeśli nie mamy możemy pominąć)

ew. sól do smaku

ja czasami dodaje jeszcze odrobinę wędzonej papryki

Przygotowanie:

Granulat sojowy gotujemy zgodnie z instrukcją na opakowaniu dorzucając liście laurowe i ziele angielskie.

Cebulę kroimy w kostkę

i smażymy na oleju.

Z ugotowanego granulatu wyjmujemy ziele angielskie i liście laurowe, mieszamy z cebulą, masłem i pozostałymi przyprawami.

Blendujemy, przekładamy do pojemniczka i przechowujemy w lodówce.

pudding z chia

Chia leżało już w mojej kuchni jakiś czas i jakoś nie było okazji , żeby się nim zająć.

I teraz żałuje ze tak długo z tym zwlekałam , bo odkąd jestem weganką brakuje mi właśnie tego typu deserów, a tu się okazuje ze jednak można.

Wykonanie też jest w sumie bardzo szybkie tylko trzeba pamiętać żeby poprzedniego dnia zalać nasionka.

Składniki:

(na cztery porcje)

pół szklanki nasion chia

dwie szklanki mleka roślinnego (u mnie ryżowe)

dwa owoce mango

Przygotowanie:

Nasionka chia zalewamy mlekiem i wstawiamy na noc do lodówki.

Rano obieramy obieramy owoce.

Część z nich miksujemy i mieszamy z puddingiem , resztę kładziemy na górze deseru.

I gotowe.